نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش آموخته دکتری/دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
2 استادیار /دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
3 استاد/دانشگاه ازاد اسلامی واحد بوشهر
چکیده
آیرونی(Irony)شیوهای از بیان است که با آن زبان طنز برجسته میشود و یا بخشی از یک کلام نسبت به بخشهای دیگر آن برجستهتر میگردد و موجب آشنایی زدایی و غافلگیری مخاطب میشود. در آیرونی نوعی دوگانگی در معنا نهفته است، وارونه کردن واقعیت و ارائۀ تصویری دیگر با بار معنایی توام با کنایه و طنز از ویژگیهای آیرونی است. این شیوۀ بیان در آثار ادبی فارسی سابقه دارد که نمونههای آن در "چرند و پرند" دهخدا قابل مشاهده است این مقاله کوششی است با روش کیفی و رویکرد توصیفی-تحلیلی در جهت تبیین انواع آیرونی، در مقالات چرند و پرند دهخدا، برای برجسته کردن کلام خود از این شیوۀ بیانی بهرههای بسیاری برده است و از تمام گونههای آیرونی به خوبی ، برای بیان مقاصد سیاسی خود سود جسته است.
کلیدواژه‌ها
آژند یعقوب ،تجدد ادبی در دورة مشروطه( 1388)، انتشارات موسسه انجمن قلم ایران، تهران.
انوشه حسن ،فرهنگ نامة ادب فارسی(1381) ، چاپ دوم ،انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران.
پاینده حسین ،نقد ادبی و دموکراسی( 1388)، چاپ دوم ،انتشارات نیلوفر، تهران.
جوادی حسن ،تاریخ طنز در ادبیات فارسی(1384)، انتشارات کاروان، تهران،
حلبی علی اصغر ،مقدمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران، 1365، چاپ دوم ، انتشارات پیک ترجمه و نشر، تهران .
داد سیما ،فرهنگ اصطلاحات ادبی (1380 )،انتشارات فکر روز، تهران.
دهخدا علی اکبر ،چرند و پرند(1385)، به کوشش سید علی شاهری لنگرودی، انتشارات گهبد، تهران.
دهخدا علی اکبر ،مجموعه مقالات چرند و پرند( 1391)، به کوشش محمد دبیر سیاقی ، انتشارات اخوان خراسانی، تهران.
Compass of irony, D.C.MUecke,Methuen,newyork-London,1980
', './data/dk/coversheet/cover_fa.jpg'))