بررسی ساختار زمان در خسرو و شیرین نظامی گنجوی بر اساس الگوی زمان و روایت ژنت

1. احمدنژاد، کامل، (1369)، تحلیل آثار نظامی گنجوی، تهران: علمی.
2. احمدی، بابک، (1386)، ساختار و تأویل متن، چاپ نهم، تهران: مرکز.
3. اخوت، احمد، (1371)، دستور زبان داستان، اصفهان: فردا.
4. اردلانی، شمس الحاجیه، (1387)، «عامل زمان در رمان سووشون»، مجله زبان و ادبیات فارسی، سال چهارم، شماره 10،صص9-35.
5. استم، رابرت، بورگراین، فیلترمن. سی، (1377)، «روایت‌ فیلم‌شناسی»، روایت و صد روایت، ترجمه فتاح محمدی، تهران: بنیاد فارابی.
6. اسلین، مارتین، (1382)، دنیای درام، ترجمۀ محمد شهبا، تهران: هرمس.
7. ایبرمز، ام. اچ، (1381)، فرهنگ توصیفی اصطلاحات ادبی، ترجمة سعید سبزیان، تهران: رهنما.
8. بارگاس یوسا، ماریو، (1382)، نامه­ای به یک نویسندۀ جوان، تهران: مروارید.
9. تودورف، تزوتان، (1382)، بوطیقای ساختارگرا، ترجمة محمد نبوی، تهران: آگه.
10. تولان، مایکل‌جی، (1383)، درآمدی نقادانه- زبان‌شناختی بر روایت، ترجمة ابوالفضل حری، چاپ اول، تهران: بنیاد سینمایی فارابی.
11. ریکور، پل، (1383)، زمان و حکایت، (کتاب اول: پیرنگ و حکایت تاریخی)، ترجمة مهشید نونهالی، تهران: گام نو.
12. ریمون-کنان، شیلموت، (1387)، روایت داستانی: بوطیقای معاصر، ترجمة ابوالفضل حری، تهران: نیلوفر.
13. شمیسا، سیروس، (1373)، نگاهی تازه به بدیع، چاپ ششم، تهران:  فردوس.
14. فلکی، محمود، (1382)، روایت داستان (تئوری‌های پایه‌ای داستان‌نویسی)، تهران: بازتاب نگار.
15. قاسمی‌پور، قدرت، (1387)، «زمان و روایت»، فصلنامة نقد ادبی، سال اول، شمارة دوم، مرکز تحقیقات زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس.
16. مارتین، والاس، (1382)، نظریه‌های روایت، ترجمة محمود شهبا، تهران: هرمس.
17. میرصادقی، جمال، (1387)، راهنمای داستان­نویسی، تهران: سخن.
18. نظامی، الیاس بن یوسف، (1390)، خسرو و شیرین نظامی گنجوی، تصحیح برات زنجانی، تهران: دانشگاه تهران.

19. Chatman, Seymour. (1978), Story and discourse: narrative structure in fiction and film. Ithaca and London: cornell up.

20. Geneette. Gerard. (1980). Narrative Discourse. Trans. Jane E.Lewin oxford: Blackwell